Alles is energie, zegt men. Ook al kost het mij moeite te geloven dat ook dingen, harde voorwerpen, een bepaalde energie zijn, ik ervaar toch wel zeker dat levende wezens energie hebben en zijn.
De afgelopen weken hadden we diverse sociale contacten. Nu de dagen weer korter worden en er buiten minder te doen is, schaven we onze sociale contacten – die in de zomermaanden een beetje tekort gekomen zijn – weer bij.
We gingen op bezoek bij diverse kennissen.
Als we ergens op bezoek gaan, maar ook als mensen bij ons komen, zet ik doorgaans mijn timer. Op anderhalf uur. Dat is de tijdsspanne gebleken die voor mij goed is. Blijf, verblijf ik langer in gezelschap, dan gaat dat ernstig ten koste van mijn eigen energie. Ik pik in gezelschap altijd allerlei onuitgesproken signalen op. Ik ben zeer gevoelig voor energieën en sfeer bij en van andere mensen. Erik verbaast zich daar nog steeds over. Ik zelf ook nog steeds een beetje. Het kost me moeite te accepteren dat ik gevoelig ben voor dingen die niet daadwerkelijk zichtbaar zijn.
Afgelopen week waren we ergens op bezoek en vergat ik mijn timer te zetten. En dus liep het bezoek uit. Tot ik opeens bemerkte dat ik totaal door mijn eigen energie heen zat. Ik gaf Erik een seintje dat we weg moesten. In de auto merkten we pas hoeveel energie ons dat bezoek gekost had. Aardige mensen, hoor. Maar ze luisterden niet. Ze praatten door elkaar heen. Ze waren alleen maar met zichzelf bezig en vroegen niet eenmaal hoe het met ons ging. Zulke mensen kósten energie.
Ik kreeg ook een goede vriendin op visite. Waarbij ik wel mijn timer zette. Wat misschien juist bij haar niet nodig was geweest. Zij stapte op, net voor de timer afliep. We hadden een mooi gesprek gehad, waarin we naar elkaar luisterden. Elkaar respecteerden. Maar zelfs zonder de woorden en zinnen, was de energie die we beiden hadden, gewoon goed. Toen ze wegging, voelde ik me opgeladen en vrolijk. Ze had me energie gegeven. Toen ik haar daarvoor, per SMS, bedankte, kreeg ik een berichtje terug dat het haar ook heel goed had gedaan.
Ik vind het intrigerend, mooi dat energie – niet zichtbaar aanwezig – zo’n bepalende rol kan spelen bij het contact tussen mensen. Trouwens, niet alleen bij mensen.
Dagelijks zie ik de invloed van onze energie terug in het gedrag van onze dieren. Het blijft me telkens weer verbazen te zien dat de blijkbaar vredige, rustgevende energie die hier hangt, ervoor zorgt dat alle katten, die hier verblijven, met elkaar overweg kunnen. Ook al kennen de katten elkaar niet, er wordt zelden geblazen. Er wordt nooit echt gevochten. De sfeer is harmonieus.
Wat je uitstraalt, dat krijg je terug. Daar ben ik van overtuigd. Blijkbaar zit het hier wel snor.
En dat geeft weer nieuwe positieve energie! Voor een mooie, nieuwe dag.
Inktspatjes 