Vanochtend kom ik bovenstaande spreuk tegen in een interview met Satish Kumar. Ik putte uit dit interview al eerder inspiratie voor een blog (Kwaliteit van leven).
Bovenstaande spreuk spreekt me bijzonder aan.
Vorige week praatte ik nog met een wijze vriendin en vertelde ik haar dat ik elke keer, bij elke nieuwe kat die bij ons verzorgd wordt en die niet zindelijk is, ik twijfel.
Ik twijfel of het me gaat lukken het diertje zindelijk te krijgen. Ik spreek dat ook elke keer hardop uit naar Erik. En telkens zegt hij dat het me weer gaat lukken. En daar heeft hij gelijk in. Alle pleegkittens die hier zijn geweest – dat zijn er inmiddels zo’n twintig – zijn zindelijk en goed gesocialiseerd het huis uit gegaan. En we krijgen nooit klachten!
Wat is het dan toch dat ik telkens opnieuw twijfel of ik het wel kan?
Volgens mij heeft dat te maken met een diepgewortelde onzekerheid. Die me zeker vroeger is aangepraat. Ook al zijn de concrete herinneringen in de loop der jaren vervaagd, in mijn hoofd zit het allesoverheersende zinnetje dat ik niets kan.
Het klopt dat ook wel dat wijze vriendin tegen me zegt dat die twijfel niet iets van mezelf is, maar meer van een ander (deel) wat tegen mij aan praat. Iets wat elk mens heeft; we veroordelen onszelf regelmatig en veelvuldig, maar in feite is dat niet iets van ons diepste innerlijk.
In mijn diepste innerlijk weet ik namelijk heel goed dat ik elke kat die hier komt, ‘netjes’ aflever. In mijn contact met de katten, doe ik heel veel op gevoel. Ik observeer zo’n diertje en vaak weet ik dan intuïtief wat ik moet doen, hoe ik moet reageren op bepaald gedrag van de kat.
Mijn gevoel stijgt boven mijn verstand uit. En meestal kom ik daarna tot de rationele conclusie dat ik het bij het rechte eind had.
Daarom vind ik het opvangen van katten ook zo’n prachtig werk.
Ik kan er mijn gevoel in kwijt. En ik krijg van de katten ook een heleboel gevoel terug. Zij handelen ook vanuit hun gevoel, vanuit hun instinct.
Binnenkort zal ik toch ook mijn verstand moeten laten spreken! Want, om een echt officiële opvang voor katten te mogen runnen, zal ik vakbekwaamheidsdiploma’s moeten hebben. Dus, aan de studie!
En ook daarbij had ik in eerste instantie even de twijfel of ik dat wel zou kunnen. Maar ach, met een behoorlijk IQ kan ik goed leren.
Ik geloof dat ik het kan. En ik heb er reuze zin in! Dat is genoeg motivatie om het ook écht te kunnen!
Inktspatjes 