Gisteren heb ik mijn voorraad-blogs weer eens doorgelezen. De blogs die ik kan plaatsen, als ik niet heel veel tijd heb, om een ‘verse’ te schrijven.
De onderstaande tekst kwam ik tegen. Die vind ik het plaatsen waard. Ik vind het een ‘juweeltje’, zóveel wijsheid. Ik kan me zelfs niet meer voorstellen dat ik dat zelf allemaal bedacht heb…
Om ingesleten patronen in je leven te doorbreken, heb je weerstand nodig.
Als een moer die vastgeroest zit om een bout. De moer moet eerst losgeweekt worden – bij het ingesleten patroon moet je de situatie overdenken. Om vervolgens kracht te gebruiken om moer van bout los te draaien – de stappen te zetten die het ingesleten levenspatroon doorbreken.
Moer en bout kunnen beschadigingen oplopen – het kan zijn dat je zelf beschadiging oploopt bij het doorbreken van het patroon. Maar moer en bout zijn stevig materiaal – zelf ben je stevig. Als je de moer en bout, – als je jezelf niet weggooit – zie je de beschadiging. Maar je kan op zoek gaan een nieuwe moer. Dat op zich kost tijd, aandacht en geduld.
Die nieuwe moer staat synoniem voor een nieuw patroon, een nieuwe situatie. Het vergt kracht, tijd, energie. Het kost weerstand. Maar het uiteindelijke resultaat is zichtbaar, in een spiksplinternieuwe moer – een nieuwe situatie, een ander patroon.
Kijk naar die nieuwe moer! Maar kijk ook regelmatig naar de beschadigingen op de oude moer. Wat is mooier? Die oude, roestige moer of die nieuwe – het oude ingesleten patroon of een nieuwe, uitdagende situatie?
En weet je na een tijdje nog hoeveel weerstand het gekost heeft, die oude moer los te breken? Waarschijnlijk niet eens. En als je het nog wel weet, is de situatie dan slechter geworden; is de nieuwe moer – de nieuwe levenssituatie – niet mooier dan de oude roestige?
Inktspatjes 