Afgelopen vrijdag; we hadden een kleine wandeling door het dorp gemaakt, we hadden bij de plaatselijke snackbar een frietje gegeten. We waren wel wat moe, maar we hadden het heel gezellig. Voordat we in bad zouden gaan, zouden we elkaars hoofden nog even scheren.
We hebben een nieuwe tondeuse. Een heel gemakkelijk, draadloos apparaat.
Ik was als eerste aan de beurt. Op de hoge stoel, cape om die bij de tondeuse meegeleverd is en hup, scheren maar!
Het volgende moment staat Erik als aan de grond genageld, met zijn hand voor zijn mond en met grote ogen vol afgrijzen naar mijn hoofd te staren.
Op dat moment weet ik ook al direct wat er fout gegaan is: Erik heeft vergeten het opzetstuk met de zes millimeter die ik normaal gesproken heb, op de tondeuse te zetten. En dus heb ik één baan op mijn hoofd helemaal kaal.
Erik is bang dat ik ontzettend boos zal worden. Maar, dat gebeurt dus niet. Hij heeft het niet met opzet gedaan. Hij is het, in zijn enthousiasme en wellicht gehaastheid gewoon vergeten. En boos worden heeft ook niet zoveel nut. Het kwaad is al geschied.
Er is niets meer aan te doen. Niets meer aan te herstellen of te verdoezelen.
Na tien minuten ben ik dus helemaal kaal.
Erik vindt het me nog leuk staan ook. Hij maakt er rondom foto’s van.
Ik loop wel vijf keer naar de spiegel om te kijken wat ik er nou eigenlijk zelf van vind. Inderdaad, het staat niet eens zo slecht. Maar het is wel ongebruikelijk, zeker voor een vrouw. En misschien laat ik me ongemerkt wel een beetje beïnvloeden door de gedachte ‘wat een ander wel zal denken’.
Wát een ander ook denkt. Ik zal het ermee moeten doen.
Gelukkig groeit haar altijd weer aan. En bijkomend voordeel is dat ik wat langer kan wachten voordat ik weer aan de beurt ben.
Oordeel zelf, wat je ervan vindt!
Wij vergeten vast nóóit meer het opzetstuk!
Inktspatjes 
Moest je niet vreselijk lachen, ik denk dat ik in een deuk had gelegen als mij dit was overkomen 😂😂😂😂 en het groeit er wel aan vaak sneller als dat je wilt En het staat je goed